Ongewend meeleven
We zijn inmiddels de 5e week ingegaan van de intelligente lockdown. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er nog niet aan gewend ben. Werk is er genoeg, contacten zijn er ook volop. Er wordt nu heel wat digitaal vergaderd en besproken. Het is natuurlijk geweldig fijn dat we over zoveel digitale middelen beschikken. Wie continu online is, heeft ook continu contact. ‘Heel erg sociaal zo’, zou je denken.
Ontevreden mag ik niet zijn als ik zie op de omstandigheden zowel privé als op kantoor. En toch… Moeizaam. Om enigszins te wennen aan deze situatie. Het voelt zo onnatuurlijk. En hoe lang nog?
Daar wordt wat over gespeculeerd! Waarbij heel negatieve scenario’s van een heel lange tijd niet worden ontzien. De redenatie is dan dat dat we van de coronacrisis in een nog diepere economische crisis gaan komen. Maar ook in een sociale crisis.
Juist dat laatste houdt ons als VGS nu bezig. Hoe houden we contact met de scholen, met de partner organisaties en met elkaar? Het is daarom heel mooi dat collega’s recent met alle scholen contact hebben gehad. In de eerste plaats* konden we meeleven. Even onze betrokkenheid tónen. Meeleven is zo belangrijk. Het doet goed. Het was virtueel meeleven in de hoop dat we straks weer echt sociaal kunnen meeleven.
"Het was virtueel meeleven in de hoop dat we straks weer echt sociaal kunnen meeleven."
Onze kleinzoon (kleuter) vertelde dat als ‘het’ straks allemaal voorbij is hij de Heere gaat danken. Hoe? Door Hem een mailtje te sturen… Hij meende het oprecht in zijn kinderlijkheid. Gelukkig mocht ik hem wijzen op het gebed. Door het gebed kun je écht meeleven, bidden én danken. Wen daar maar van harte aan!
Door: P.W. (Pieter) Moens
*In de tweede plaats om vragen te kunnen beantwoorden of advies te kunnen geven. Via Q&A’s over coronavirus voor scholen wordt op de vragen van de scholen ingegaan.
