Het is nogal wat. Een veelheid van onderwerpen waar genoeg over te zeggen valt. Om te beginnen: de waanzin van het weerzinwekkende programma van de WHO, de Wereldgezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties, van seksuele opvoeding voor kinderen onder de leeftijd van vier jaar waarin afwijkende seksualiteit wordt bevorderd. Ter vervanging van de richtlijnen van hun ouders!
Alles wat normaal was, is blijkbaar abnormaal geworden en het abnormale moet zo jong mogelijk ingescherpt worden… In tegenstelling tot wat Deuteronomium 6 ons leert. Wat een aanslag op de scheppingsorde, op de warmte en geborgenheid van het traditionele gezin!
Ja, er speelt nogal wat. Het kabinet versoepelt de maatregelen. Er volgt blijdschap dat het voortgezet onderwijs weer verder open mag na de zomervakantie en dat we weer gedeeltelijk naar de kerk kunnen. Er volgt ook een discussie over het niet of wel zingen tijdens de eredienst. Tegelijkertijd vragen we ons in Nederland af hoe we op vakantie moeten in coronatijd. Of we protesteren op het Malieveld: “Viruswaanzin!” Of we demonstreren: “Black Lives Matters!”
Er gebeurt zoveel. En niet alleen zoveel, maar ook zo ingrijpend. Eigenlijk duizelt het me. Het ‘gewone’ van voor de corona-ontwikkeling lijkt ver weg. We gingen massaal samen naar de kerk. We zongen uit volle borst, liefst met een bovenstem erbij. Na de kerk spraken we nog even wat gemeenteleden…
“We gingen massaal samen naar de kerk. We zongen uit volle borst, liefst met een bovenstem erbij.”
Soms kom ik gemeenteleden nu tegen in de winkel en praat, op anderhalve meter afstand, even met ze. Best afstandelijk allemaal. We mogen nu weer naar de kerk. Zelfs met meer dan verwacht. Wat een zegen! Maar nu mogen we niet zingen. Wat een teleurstelling! Schikt iedereen zich hiernaar? Gaan er individuele kerken een eigen route onder de vlag van scheiding kerk en staat? Of blijven we de overheid gehoorzaam? En tot wanneer? Tot er een vaccin is? Wordt dát het redmiddel bij uitnemendheid? Of wordt dat straks de nieuwe voorwaarde, als toegangsbewijs tot de school of tot de kerk…?
Waar dit alles toe gaat leiden kan me enorm bezig houden. Hoe moet ik nu de inhoud van Zondag 10 interpreteren? En toch! Díe wetenschap dat ons nu alles, maar dan ook werkelijk álles, uit Zijn vaderlijke hand wordt toegeschikt… geeft rust en vertrouwen! Hoe het dan ook gaat.
Pieter Moens
